En nu, na alle beslommeringen van het afgelopen jaar, heb ik eventjes de tijd om gewoon een stukje te typen.
Het was een bewogen jaar, dat mag je gerust stellen. Afstuderen, twee maanden buitenland, toneelschool, verhuizen/nietverhuizen/verhuizen/nietverhuizen, daten/nietdaten, vrienden/geenvrienden. 2010 was een jaar voor de geschiedenisboeken, zoals elk jaar dat weer was en zal zijn.
Ik heb het gevoel alsof dit jaar een jaar was, dat me in de toekomst steeds weer voor de geest zal staan bij beslissende momenten. Doordat dit jaar zo tekenend voor me is geweest, is het een soort archetype geworden voor ontwikkelingen in het verschiet.
Of niet.
Je weet het niet. Voor hetzelfde geld gebeurt er volgend jaar weer zoiets bizars dat 2011 een jaar wordt waar alle andere jaren aan gemeten zullen worden. 1 ding is absoluut zeker. In 2011 zal ik mijn huis verruilen voor een ander huis. Ik weet niet wanneer, ik weet niet hoe, ik weet niet waar en waarom, maar het gaat gebeuren. Zoveel heb ik mezelf wel beloofd.
Dan de kerstdagen. Zoals alle dingen die in de maatschappij heel normaal zijn, heb ik er moeite mee. Ik weet gewoon niet hoe ik me moet gedragen op zo'n dag! Wat je ook doet, het is nooit goed. Ben je vrolijk, ben je te vrolijk. Ben je rustig, is er iets aan de hand. Ben je observerend, moet je niet zo chagrijnig doen. Ben je met 1 iemand in gesprek, moet je wat socialer doen. Vreselijk! Natuurlijk is de gedachte leuk en aardig, maar ik ben geen fan van de feestdagen. Echt niet. Doe maar normaal. Focus je op iets belangrijks. Who cares about fancy dinners, grote cadeaus, familiebezoek, al dat soort shit. Geef mij een bank en een goede film op dvd, ik ben zielsgelukkig.
Trauma?
Misschien. Waarheid is dat bij mij de feestdagen niet altijd leuk zijn. Waarheid is ook dat mij altijd verteld is 'dat je er zelf wat van moet maken'. Tja.. Dan zal het wel aan mij liggen. Ook goed. Doe ik niet moeilijk over.
Mijn ideale kerst?
's Ochtends in alle rust naar de kerk. Met mijn ogen dicht de verkondiging aanhoren, over de geboorte van Jezus. Dan 's middags rustig benen omhoog, vriendinnetje naast me, naar een stomme kerstfilm kijken. Dan 's avonds, zoveel mogelijk vrienden en mensen van wie ik persoonlijk heel veel houd over de vloer. Niks cadeaus, gewoon iedereen bij elkaar, ouwehoeren, kerstliedjes zingen en heel veel gezelligheid.
Op kerstavond maak ik soortgelijk mee. Ik ga dan op bezoek bij de liefdes van mijn leven (Ana, Tereza, Liza, Roza...) en het is dan gewoon. Gewoon gezellig. Gewoon heerlijk. Lachen tot je erbij neervalt, een goed glas wijn erbij, veel kerstliedjes en dronken oma's. Dat is voor mij het kerstgevoel.
Ik hoop dat ik dat tot in het einde van dagen mee mag blijven maken. Al moet ik er in mijn rolstoel naartoe gereden worden.
Merry christmas everyone.
