21:59

De waarheid van mijn bestaan. Is er één definitieve waarheid?

Thoreau: "Liever nog dan liefde, geld en geloof, en roem en schoonheid, geef me waarheid."

Waarheid he?

Er zijn meerdere antwoorden. Positief. Negatief.

Er zijn manieren, zoals deze, om er omheen te draaien.

Ik denk dat je de waarheid overal om je heen ziet. De reactie van mensen die je tegenkomt en een niveau hoger, wanneer je iets teweeg brengt bij een ander. Je bestaat bij de gratie van God. Maar je bestaan kan waarheid verliezen. Isolatie opzoeken zorgt voor verlies van waarheid. Tijdelijk uiteraard. Met mensen omgaan is winnen aan waarheid. Nieuwe mensen ontmoeten is grote winst. Mensen de kennis geven van jouw bestaan. Sommigen zijn vergeten. Sommigen blijven hangen. Maar het is winst aan waarheid, hoe dan ook, kort of lang. Staat waarheid los van een oordeel? Het predikaat goed of slecht, valt dat te plakken? Waarheid is objectief, eerlijk en keihard. Het uiterlijk van waarheid draagt het oordeel in zich. De waarheid kan positief naar buiten komen of negatief. Het bestaan van sommigen leidt tot een negatieve waarheid, terwijl de intentie goed was.

Terug naar mezelf. Tot zover heb ik het gevoel dat ik aardig wat waarheid verzameld heb. En we zijn er nog niet.

Ik leef!

Dat zou verdomme genoeg moeten zijn!

Het interesseert me mateloos hoe ik meer waarheid realiseer, en het zal me worst zijn of het uiteindelijk goed of slecht zal lijken. Ik denk dat dat genoeg zegt over mijn zekerheid dat, wat ik ook doe, de goede krachten me stuwen. Die duwen me voort en sturen me bij. Dát is de waarheid van mijn bestaan.

Slapen...

Kan niet slapen, dus ik plaats eens een bericht.

Chille vakantie gehad. Aantal dagen gewerkt, maar vooral toch ook veel vrije dagen en tijd om eens tot rust te komen. En rust had ik nodig.

Al die nieuwe ervaringen (waar ik al eerder over geschreven heb). En dan zes dagen per week knallen, terwijl thuis ook de badkamer verbouwd wordt, das geen kattepis.

Maar ik heb het allemaal wat bijgesteld, minder werken, meer rust, dus dat zou goed moeten komen. Ik heb de laatste 2 weken ook weer tijd gehad om te lezen. Heel fijn.

Ik heb 'De Avonden' weer eens gelezen. In de vierde klas middelbare heb ik het al eens gelezen, toen vond ik het al waanzinnig interessant. Hoe je 280 pagina's vol kunt schrijven over hoe iemand niks doet. Ongelooflijk.

Ik ben nu begonnen aan een project wat me al jaren interesseert. Zoals sommigen weten ben ik een fan van Russische literatuur. Ik lees graag Dostojevski, heb Nabokov gelezen, zelfs een ingekorte versie van de 'Gulag Archipel' heb ik doorgeworsteld. Van Tolstoj, toch ook een flinke naam, had ik tot nog toe niks in handen gehad. Ik ben vandaag begonnen aan Anna Karenina. Een monument, schijnt. Staat steevast bij 'beste boeken'. Dus ik ben benieuwd. Ik heb 120 pagina's gehad en het boeit me erg. Nog maar 800 te gaan.

Ik las laatst een 'column' van Arnon Grunberg. Ik schrijf expres 'column' omdat het stukje dat hij dagelijks schrijft, dat door moet gaan voor een column, te schandelijk voor woorden is. Maar goed, ik lezen. Hij schrijft een stukje over Louis van Gaal. Dat hij hem nog nooit echt gezien of gehoord had. Maar hem toch laatst een kans had gegeven (mijn hemel, de Grote Grunberg geeft Von Gaal een kans!!!). En ja hoor: Il Duce Grunberg maakt een verwijzing naar politiek/fascisme/Hitler. Dat als Van Gaal politicus zou zijn geweest, of leider van een land, dat het een 'gevaarlijk land' zou worden. Dat hij blij is dat zulke mensen niet aan de macht zijn.

Maar hier liet Grunberg het niet bij. Nee nee nee. Hij schreef een volledig artikel (jawel!) over de grote drie (Reve, Mulisch, Hermans). Omdat Mulisch overleden is, is het laatste deel van de grote drie vertrokken. En Grunberg grijpt NU de kans, om de wereld te vertellen dat hij de grote drie niet zo belangwekkend vindt.

En denk maar niet dat de heer Grunberg, schrijver van zulke titels als 'Huid en Haar' en 'Fantoompijn', een gedreven verdediger is van zijn werk en werken. NEE! Hij woont en werkt namelijk in? New York... Hoog en droog, ver ver weg van Nederland, waar hij misschien enigszins bekritiseerd zou kunnen worden. De Volkskrant, waar hij voor schrijft, lijkt het daarentegen allemaal wel best te vinden. Jammer, is mijn bescheiden mening.

Grunberg, schrijf, maar doe het waar ik ervoor kan kiezen om het niet te lezen. Dus bij voorkeur niet op de voorpagina van mijn krant. Dankje.

Nu gaan we het weer proberen. Welterusten.