Stewart Gilligan Griffin

De volledige naam van Stewie, de demonische baby uit Family Guy, de tekenfilmserie over de 'doorsnee' Amerikaanse familie, in het kleine (fictieve) dorpje Quahog, Rhode Island.
Één van de beroemdste momenten van deze 1-jaar oude baby is het moment dat hij de pratende hond Brian ondervraagt over zijn boek. Brian zegt al jaren dat hij een boek wil gaan schrijven en dat stuit altijd op nogal wat hoongelach van zijn familieleden.

Ik kan dit moment simpelweg niet aan jullie voorbij laten gaan. En omdat jullie lui zijn, heb ik het geüpload. Lazy bitches. WATCH!

Scribble...

Als jij zou weten...

Hoeveel mensen soms pijn hebben.
Hoevelen soms angst hebben.

Als jij zou weten...

Waar sommige mensen de kracht vandaan moeten halen.
Waar anderen helemaal geen kracht hebben.

Als jij zou willen weten...

Hoe sommigen 's ochtends opstaan.
Hoe iedereen af en toe moet zwoegen.

Zou je dan niet doodongelukkig zijn?

A day like any other

Het was een dag als alle anderen, maar toch bijzonder. Gewone dagen kunnen dus blijkbaar ook bijzonder zijn.

Het is een dag die een aantal dingen heeft opgeleverd.

Allereerst een nieuwe sjaal (http://www.zara.com/#/en_GB/catalogue/man/?id=1 --> klik 'see catalogue' --> de man rechts met de sjaal op de eerste foto, maar dan in het gebroken wit).

Ten tweede heeft het een aantal mooie uitspraken opgeleverd. Vooral van Darshan dan.

(Op aangeven van mij dat we ons boek moeten gaan schrijven) "I don't write books. Books write me!"

Darshan vertelt me dat hij zingende vrouwen haat. Er zijn wel uitzonderingen.

"When fall falls, the leaves leave," tijdens een gesprek over werkwoorden die ook zelfstandige naamwoorden kunnen zijn.

Tot slot heeft een paar foto's opgeleverd. Zie commentaar bij elke foto voor meer uitleg.

Een bijna compleet verlaten marktplein. Awesome.

De bouwput waar de nieuwe markthallen moeten komen bij de Hoogstraat.

Vergezicht met kerktoren, vlakbij de Bram Ladage.

Darshan dansend in Pathé Schouwburgplein. Awesome.

We hebben ook nog een film gecheckt. Max Payne. Sla het over en speel alsjeblieft gewoon de game. Geen slechte film, maar geen kaskraker. Het kon voor mij geen smet op de dag brengen. En om te eindigen met een tekst van Ice Cube: "I got to say it was a good day"

Meltz

De Meltz zijn een toffe aanwinst binnen het KFC-spectrum. Het is kip&kaas&bbq; what more could a man possibly want? Right?

Eentje gegeten met mijn broeder Charles gisteren en het was echt lekker. De combinatie van drie bovengenoemde en de tortilla zijn een welkome afwisseling van al de filets en de hot wings. De kip is niet crunchy, maar ook niet echt plakkerig, de kaas mag af en toe iets meer gesmolten en de saus mag iets beter verdeeld worden, maar dat terzijde. Het is gewoon good business.

Zat vandaag eens te surfen voor dit berichtje, vind ik een innovatie uit de U.S. (het land met de zwarte president). Het heet een 'Half-Half Meltz'. Ik dacht meteen 'here we go, weer een minder vet, minder kaas, minder saus dom lelijk stuk voedsel'. Niets is minder waar. De 'Half-Half Meltz' zijn in principe de vier stukjes Meltz, maar dan de ene helft met bbq-saus en de andere helft met salsa-saus.

Awesome.

Track om erbij te draaien: Brother Jack McDuff - Hot Barbecue

Die schoenen...

Mensen die mij vaak spreken en met wie ik me vaak in openbare gelegenheden vertoon weten wel dat ik een uitgesproken hekel heb aan een bepaald soort schoenen.

Schoenen waarvan de naam het eigenlijk al zegt...

Schoenen die je eigenlijk niet eens schoenen kunt noemen...

Schoenen die door meisjes altijd verweerd worden met 'ja, maar ze zitten zo lekker'.

Schoenen die de benen van meisjes écht DIK maken.

De naam zegt het al. UGH! Gatverdamme! Uggly!

Dames, niks persoonlijks, no offence, maar laat die dingen thuis.

[EDIT]: Maarja, weetje, ieder zijn eigen ding.

Blijdschap is 1 warm pistool

Weet je wat leuk is? Songteksten zonder clue. Songteksten die gewoon, hoe je ze ook leest, totaal geen betekenis hebben. Die gewoon geschreven zijn omdat er woorden opkwamen die opgeschreven werden en ingezongen werden (of zoals George Clooney het zegt in "O Brother Where Art Thou?": '...to sing into a can.')

Neem als voorbeeld 'Happiness Is A Warm Gun' van The Beatles.

De titel zou een referentie zijn naar een boner of een heroïnespuit. Niemand weet het zeker, zeker is dat de tekst echt nergens over gaat

She's not a girl who misses much
Do do do do do do- oh yeah
She's well acquainted with the touch of the velvet hand
Like a lizard on a window pane

The man in the crowd with the multicoloured mirrors
On his hobnail boots
Lying with his eyes while his hands are busy
Working overtime
A soap impression of his wife which he ate
And donated to the National Trust

I need a fix 'cause I'm going down
Down to the bits that I left uptown
I need a fix cause I'm going down
Mother Superior jump the gun

Happiness is a warm gun
(Bang Bang Shoot Shoot)

Zie je? Gaat echt helemaal nergens over. Wat wel even gesteld moet worden, is dat het waarschijnlijk één van de beste nummers van 'The Beatles' is (beter bekend als The White Album). En je raadt het al, hier is de upload.

P.S.: Vertaal je eigen versie van de tekst, plaats die bij de comments.

Telefoon

Mensen hebben vaak de neiging om heel hard te gaan praten als ze aandacht willen (ik ken mezelf). Gek is dat mensen die aan de telefoon zijn (waarvan je toch zou moeten denken dat ze dan de volledige aandacht van iemand hebben, tenzij je zoals ik altijd honderd dingen tegelijk doet terwijl je aan het bellen bent, zodat die ander het gevoel heeft keihard genegeerd te worden) ook heel hard praten. Of in ieder geval anders dan normaal. Zoals laatst zei iemand tegen me dat ik aan de telefoon 'echt als een neger praat'. Nu weet ik niet hoe ik dat moet interpreteren, maar ik was met een vriend aan de telefoon en zei op een gegeven moment 'is goed, later'. Als afsluiting van het gesprek. Toen hing ik op. Blijkbaar interpreteerde die persoon dat op zo'n manier, dat het klonk alsof er iemand anders aan het telefoneren was. Dat werd bestempeld als 'neger'. Ik vond het niet gepast, zal aan mij liggen.

Nog iets grappigs over telefoneren. Waarom gaan mensen altijd debiel doen als ze bellen? Ik geef een paar voorbeelden. Met een pen gaan spelen onder het praten, en urenlang met die pen in de weer zijn (kliklikliklikliklKLIK); door de kamer lopen (en echt constant heen en weer); naar beneden kijken onder het lopen en met je voet schuiven en dingen wegschuiven; dingen checken op stof.
Dit zijn zulke aparte dingen (ik doe het zelf ook uiteraard), maar het lijkt wel alsof telefoneren voor de mens toch nog niet helemaal normaal is. Alsof je in een gesprek toch iemand in de ogen moet kijken en contact maken (moet je eens doen in de metro, bellen en ondertussen contact maken met iemand anders). Dat de mens zich zo daarop heeft ingesteld. Ik weet bijvoorbeeld dat ik niet zo'n groot fan ben van telefoneren. Geef mij maar een echt gesprek.

Bloggen is wel leuk. Dan gooi je iets op tafel en mogen anderen daar op reageren zonder dat je terug hoeft te reageren. De weg van de minste weerstand zullen we maar zeggen.

Track of the day: The Blasters - Dark Night (van From Dusk Till Dawn)