Grimm

Laatst weer eens de sprookjes van Grimm uit de kast getrokken. En wat me opvalt, wow, wat een bloederigheid. Af en toe is het gewoon niet voor te stellen dat er nog normale mensen rondlopen op deze wereld, als die opgegroeid zijn met die sprookjes. Niet dat ze niet mooi zijn hoor. Ik vond het heerlijk om 'Vrouw Holle' en 'Assepoester' weer eens te lezen.

Een kleine kijk in de geschiedenis. De broeders Grimm waren twee Duitse academici die op een gegeven moment allemaal volksverhalen en mythes gingen verzamelen. Ze bundelden ze en noemden ze de sprookjes van Grimm. De uiteindelijke collectie omvatte 211 (!) sprookjes en ze worden eigenlijk nog steeds gelezen.

Wat houdt die dingen levend? Ik denk dat ik het weet. Wat opvalt aan al die sprookjes, hoe luguber sommigen ook zijn, ze hebben allemaal een enorme moraal. Neem het voorbeeld van (hoe toepasselijk) Assepoester. Aan het eind van die sprook worden de ogen van de zusters uitgepikt door duiven. Om aan te geven: 'Wie goed doet, goed ontmoet, en wie dat niet doet, sterft een akelige dood.' Pijnlijk.
Ook andere sprookjes hebben een moraal. Zo is er 'De oude grootvader en zijn kleinkind'. Hierin wordt verteld over een opa die bij zijn zoon inwoont en altijd morst bij het eten. Hij wordt uitgescholden en in een hoekje gezet. Hij krijgt een houten bakje met heel weinig eten. Dan, op een dag, zit de kleinzoon met klei te spelen. Zijn vader vraagt wat hij maakt. 'Een bakje waar papa en mama later uit moeten eten.' Pats. In your face. Dan wordt opa er weer bij gehaald en mag hij morsen. Oftewel: Eert uw vader en uw moeder, ook in hun dagen van ouderdom.

Ik vind het wel mooi. Misschien moet onze regering, om hun plannen aan ons duidelijk te maken (waar dan steevast 'betutteling' geschreeuwd wordt), gewoon eens sprookjes vertellen. Misschien helpt het.