De waarheid over dingen

De waarheid over sommige dingen. De waarheid over het feit dat ik afgelopen zondag ineens merkte hoe lui ik ben geworden en mijn sociale omgeving met mij.

Er was een tijd, toen fietste ik alles. Ik reed het ritje naar school 5 dagen per week (soms meer, als ik weer eens wat was vergeten), ik reed naar de McDonald's (iets verder dan school), ik reed eens naar de Oosterhof (voor niet-Rotterdammers, een groot winkelcentrum, beter bekend als Alexandrium I), ik fietste soms zelfs helemaal naar Rotterdam.
Dat is inmiddels een lange lange tijd geleden (drie jaar). Nu heb ik dat prachtige plastic pasje, waar mijn prachtige foto op staat (die je vijf minuten voordat je het pasje ophaalt laat maken, omdat je natuurlijk weer geen pasfoto's kunt vinden, terwijl je zeker weet dat je er vorig jaar ook 20 had laten maken), waarmee je stad en land af kunt rijden zonder daar ook maar 1 cent voor neer te tellen. Behalve in het weekend. Maar dat terzijde.
Toen besloot ik afgelopen zondag, goh, ik doe eens gek. Dat doe ik nooit, dus ik dacht kom, doen we maar weer eens. Ik ben op de fiets naar mijn vriendin toe gegaan. Ho, wacht, ik hoor jullie denken: Maar ze woont toch in Amsterdam??!! Idioot!!
Nee nee nee, ze was bij haar ouders in Rotterdam, daar ging ik naartoe. Niks aan de hand.
Het was een fijn fris ritje van drie kwartier met af en toe de wind in mijn rug en af en toe niet. Maar ik moet zeggen, dat viel niet mee! Met twee benen als houtblokken stortte ik bij mijn vriendin op de bank. En toen de hele lol over was en ik weer naar huis wilde keren, moest ik dat natuurlijk nóg een keer doen. Nou, ik had mijn lichaamsbeweging wel weer gehad.
Maar waarom schreef ik nou '...mijn sociale omgeving met mij...'? Nou, dat zal ik je uitleggen. Mijn sociale omgeving aan wie ik meedeelde dat ik op de fiets was gekomen, was helemaal buiten zinnen. "Wat goed van je!" en "Wat ben je een bikkel!" waren enkele van de superlatieven die aan bod kwamen. Heel plezierig, begrijp me niet verkeerd, maar je vraagt je toch wel af... ik heb een paar jaar geleden eens 10 dagen op de Parade in Rotterdam gewerkt en toen ging ik elke dag met de fiets heen en weer. Het was wel vermoeiend, maar ach, deden we niet moeilijk over.

Toch maar wat vaker die fiets pakken dan. Als ik dan maar weer zo'n complimentje krijg. Dan is het het wel waard.

Track of the day: Spybreak van Propellerheads (Jullie allen bekend van de soundtrack van The Matrix).