Jezelf opnieuw (uit)vinden

Hoe kun je jezelf nou vinden? Je kijkt in de spiegel en voila! Zou je denken.

Zo simpel ligt het volgens mij niet.

S¢ren Kierkegaard zei het volgende: "Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden; we moeten het echter voorwaarts leven."

Zit een kern in. Hoe vaak heb je niet dat je denkt dat datgene dat je toen gedaan hebt best wel beter had gekund? Of dat je die ene persoon eigenlijk meer mist dan je toe zou willen geven? Dat je dus bepaalde dingen anders had willen doen? Er zijn mensen die claimen dat ze nergens spijt van hebben. Gewaagd. Ik heb best spijt van bepaalde dingen. Spijt dat ik af en toe niet vaker nee heb gezegd. Of misschien in sommige situaties juist iets makkelijker ja. Dat ik sommige dingen niet gewoon ben aangegaan. Dat ik andere dingen ver van me had gehouden. Alleen heb ik niet (meer) de innige wens om die dingen terug te draaien. Gebeurd is gebeurd.

Al deze dingen leiden op een gegeven moment tot het 'vinden' van jezelf, denk ik. In de spiegel kunnen kijken en daadwerkelijk tevreden kunnen zijn met wat je ziet. Is dat niet waar we uiteindelijk allemaal naar zoeken? Dat de gejaagdheid en de 'sturm und drang' van onze adolescentie weg wordt geveegd, de rebellie wat afzwakt en de emoties wat minder heftig zijn?
Ik hoorde Brad Pitt onlangs zeggen dat nu hij ouder wordt, zijn gedachten wat minder snel gaan. Lijkt me heerlijk. Dat je dus echt een uur ergens in alle rust over na kunt denken. Zonder onderbroken te worden door dat ene liedje dat al uren in je hoofd zeurt. Of die tekst die je nog wilt schrijven. Of dat boek dat je echt vandaag uit moet lezen!

Maar hoe komt het dan dat zoveel mensen blijven hangen in hun eigen vicieuze cirkel? Dat ze gewoonweg niet bereid lijken te zijn om daar iets aan te doen? Het ontvluchten van je 'lot' en echt gaan voor het volledig opnieuw ontdekken van jezelf?

Ik denk dat het de angst is.

Ik had ooit eens een gesprek met Johannes, jaren terug. In onze oneindige wijsheid (zoals alleen 17-jarigen die voor het eerst sigaren paffen en bruin bier drinken wijs kunnen zijn; diep in de nacht op een bankje; filosoferend over hoe wij het eens even helemaal anders gaan doen) kwamen wij tot de conclusie dat de grootste angst van de mens is: de controle verliezen.
Geestig is dat ik na al die jaren dat nog steeds zie als een waarheid van jewelste. Het is op werkelijk alles toe te passen. Angst voor de dood? We bedenken een hiernamaals. Angst voor ziekte? We gaan sporten en 'gezond' eten totdat we erbij neervallen. Angst voor de liefde? We worden allemaal 'hippe singles'. Angst voor de waarheid? We bedrijven 'politiek'.

Laten we de angst achter ons laten. Onszelf lekker gaan ontdekken. Dan worden we allemaal een stuk gelukkiger.