Gedichten

Auke de Leeuw, de vijftienjarige knul die een gedicht schreef over zijn oudoom, is een held. Hij schreef vanuit de volstrekte onschuld in zijn hart een prachtig gedicht, niet over de Waffen-SS, maar over de oorlog. Over het feit dat ook zijn oudoom slachtoffer was. Slachtoffer van een oorlog. En is dat niet wat we herdenken op 4 mei? Slachtoffers van oorlogen? Wie dan ook, waar dan ook, wanneer dan ook?

Ik druk het gedicht even af:

'Foute Keuze'

Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar mijn oudoom Dirk Siebe
Een jongen die een verkeerde keuze heeft gemaakt

Koos voor een verkeerd leger
Met verkeerde idealen
Vluchtte voor de armoede
Hoopte op een beter leven

Geen weg meer terug
Als een keuze is gemaakt
Alleen een weg vooruit
Die hij niet ontlopen kan

Vechtend tegen Russen
Angst om zelf dood te gaan
Denkend aan thuis
Waar Dirk z'n toekomst nog beginnen moet
Zijn moeder is verscheurd door de oorlog
Mama van elf kinderen, waarvan vier in het verzet zitten
En een vechtend aan het oostfront
Alle elf had ze even lief

Dirk Siebe kwam nooit meer thuis

Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar Dirk Siebe
Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden.

Op het moment dat 67 jaar na dato niet gedacht mag worden aan een soldaat - die toevallig een verkeerde keuze gemaakt heeft, waardoor hij voor eeuwig 'fout' zal zijn - dan hoeft van mij de hele herdenking van 4 mei niet meer. Wel de slachtoffers in Nederlands Indië herdenken, terwijl Nederland daar walgelijke dingen heeft gedaan, maar niet de slachtoffers van het Oostfront? Dan houd ik mij niet stil. Zeker geen twee minuten. Maak dan eerst een einde aan hypocrisie (een blond meisje met blauwe ogen haar gedicht voor laten lezen, lekker dubieus).

Daar kwam gisteren nog een staartje aan. Vanuit een zonovergoten idylle in Italië aanschouwde ik dat het college van B&W in het plaatsje Vorden niet langs een graf mag lopen van tien soldaten. Dit is nota bene door de rechter bepaald! Vervolgens was er een woordvoerder (die de oorlog onmogelijk bewust heeft meegemaakt) die zei dat het een schande zou zijn en een smet op de herinnering aan de Holocaust. Volslagen krankzinnig. Ik was blij om te horen dat van de 400 aanwezigen, er 375 genoeg intelligentie hadden om er gewoon langs te lopen.

67 jaar na dato zijn ALLE slachtoffers, goed of fout, man of vrouw, verzet of niet, gewoon mensen.