Ik zat laatst in de tram naar huis. Ik kwam van werk, het was rond een uur of half acht, ik reed met lijn 25 over de Beijerlandselaan. De conducteur was zijn ronde aan het doen. Voor niet-trammers: hij loopt dan met eenzelfde kastje als de controleurs in de metro en de trein en checkt je kaartje even. Een hele goede zaak dat ze er zijn en negen van de tien conducteurs zijn hele aardige mensen.
Vlak voordat we bij de halte Beijerlandselaan kwamen, was de conducteur mij genaderd. Een stukje voor mij zat een jongen van een jaar of 28, met een koffertje in zijn hand. Ik had de gehele rit al gebiologeerd naar dat koffertje zitten kijken. Er stond aan de ene kant niks, maar toen hij het omdraaide las ik 'Holy Qur'an Reading Pen'. Bij nader onderzoek kwam ik er thuis achter dat dit een object is om de Koran mee te lezen en hem beter te begrijpen. Ik vond het ontzettend boeiend om die jongen met dat koffertje te zien zitten. Was hij onderweg naar Koranschool? Kwam hij er net vandaan? Ging hij soms voor het eerst de Koran lezen? Ik vond het een sereen gezicht.
Toen de conducteur stilstond bij deze jongen en zijn kastje gereed hield, draaide de jongen zijn hoofd naar de conducteur. Hij stond op, pakte uit zijn broekzak een stapeltje pasjes, met bovenop zijn chipkaart. Terwijl hij de pas tegen het apparaat hield, sprak hij. "Ik vind het belachelijk dat je mij nu al voor de tweede keer controleert. Je moet beter opletten als je je ronde door de tram maakt, vriend. Het slaat toch nergens op, je hebt net mijn kaartje al gezien!" De conducteur bleef rustig en zei dat het toch geen probleem is om twee keer je kaartje te laten zien. "Maakt me niet uit! Volgende keer beter opletten! Dat moet je leren, vriend!" Hierop reageerde de conducteur weer, nog altijd kalm, met een kort "iedereen kan een fout maken". Morrend en met een kwaad gezicht ging de jongen weer zitten.
Wat mij zo deed schrikken van dit tafereel was de wijze waarop de jongen, die net zo'n prachtige indruk op mij had gemaakt, nu zo vilijn uit de hoek kwam tegen de conducteur (die nogmaals gewoon zijn werk doet). Ik vond het zo niet kloppen met het beeld van de intens studerende jongen, dat ik in mijn hoofd had.
Begrijp me niet verkeerd, het interesseert me geen reet dat die jongen toevallig een Koran Pen bij zich had, al was het een Torah, Bijbel of een Boeddhistisch geschrift geweest. Ik vond het contrast zo schrikbarend.
Je ziet zo vaak onbekenden in de tram, trein of metro zitten. En van sommige mensen bedenk je iets, je maakt je eigen beeld. Er ging blijkbaar van alles in die jongen om, waar ik verder geen weet van had. En dat botste met mijn beeld van hem.
Weer wat geleerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten